ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

Στις 8/11/07 μια ομάδα ανθρώπων από την Αλβανία πέρασε τα σύνορα ακολουθώντας μια από τις συνήθεις διαδρομές που ακολουθούν οι μετανάστες στο ταξίδι τους προς το εσωτερικό της Ελλάδας. Κάπου στην περιοχή μεταξύ Φιλώτα και Έδεσσας, τους 11 μετανάστες συνάντησε απόσπασμα συνοριοφυλάκων που φρουρούσε το πέρασμα. Οι δύο που δεν ακινητοποιήθηκαν αλλά άρχισαν να τρέχουν δέχτηκαν πισώπλατα τα πύρα των συνοριοφυλάκων με αποτέλεσμα ο ένας να τραυματιστεί και ο άλλος να χάσει τη ζωή του.

Ο 29χρόνος συνοριοφύλακας-δολοφόνος και οι συνάδελφοί του υποστηρίζουν πως το όπλο του εκπυρσοκρότησε και ενώ οι κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν είναι ανθρωποκτονία από πρόθεση δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη αν ο συνοριοφύλακας προφυλακίστηκε. Ωστόσο, ο ανακριτής και ο εισαγγελέας διαφώνησαν και όπως είναι γνωστό σε τέτοιες περιπτώσεις ο κατηγορούμενος δεν προφυλακίζεται. Κι όλα παίρνουν το δρόμο κάθε προηγούμενης απροκάλυπτης κρατικής δολοφονίας, όπου ο μπάτσος για λίγο καιρό απομακρύνεται μέχρι η ιστορία να ξεχαστεί, για να γυρίσει και πάλι στην οικογένεια της ΕΛ.ΑΣ. Το ζητούμενο για μας δεν είναι η νομική καταδίκη και τιμωρία του φρουρού και η εξυγίανση της συνοριοφυλακής. Όμως, η ατιμωρησία του και η αντιμετώπιση της δολοφονίας ενός ανθρώπου σαν μια είδηση που πέρασε στα ψιλά είναι ενδεικτικά για το πόσο αξιολογείται η ζωή αυτών των ανθρώπων. Ανθρώπων που εγκαταλείπουν τον τόπο που ζουν μέχρι τώρα και τους συγγενείς και φίλους τους, για να αναζητήσουν βιώσιμες συνθήκες ζωής. Επιπλέον, μετά από 16 χρόνια συνεχίζουν να ρισκάρουν ερχόμενοι στην Ελλάδα, αφού τα νέα έχουν φτάσει πίσω και ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να μπουν στη χώρα, πόσοι φυλακίζονται, πόσοι πνίγονται, πεθαίνουν από το κρύο και δολοφονούνται. Ξέρουν ακόμα πως όταν φτάσουν θα βρουν εδώ, εργατικά ατυχήματα, άθλια μεροκάματα, εκμετάλλευση, ρατσισμό, φυλακίσεις, το γολγοθά για τη νομιμοποίηση (και αν …).

Κι αν τα πρώτα χρόνια η πρόσβαση στο χώρα ήταν σχετικά πιο εύκολη, αυτό συνέβαινε για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ήρθανε, δουλέψανε, χτίσανε το εξοχικό του κάθε μικροαστού, μαζέψανε τα ζαρζαβάτια του κάθε κτηματία, εξοντώθηκαν στις σκαλωσιές των μεγάλων έργων και κάνανε δυνατή την ολυμπιάδα. Από τη στιγμή που κρίθηκαν υπεράριθμοι για της ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και της Ε.Ε., τα σύνορα άρχισαν να κλείνουν ερμητικά. Νέοι νόμοι θωράκισαν εξωτερικά την Ευρώπη-φρούριο (μονάδες ταχείας επέμβασης, βίαιης αποτροπής λαθραίων) και στα σκαριά βρίσκεται και η κοινοτική οδηγία που θα εξοντώσει τους μετανάστες και στο εσωτερικό της Ε.Ε. (σύλληψη και άμεση απέλαση σε όσους ζουν και εργάζονται στην Ε.Ε., φυλάκιση ως και 18 μήνες, 5ετή απαγόρευση εισόδου στην Ε.Ε.).

Ο απολογισμός της θωράκισης των συνόρων τα τελευταία χρόνια μετρά επίσημα (περίοδος 1988-2006) 11.120 θανάτους ανθρώπων στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα. Σύνορα, αυτό το νοητό κατασκεύασμα των κρατών που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε ένα κίβδηλο ανώτερο «εμάς» και τους κατώτερους «άλλους», και στην περίπτωση των οικονομικών μεταναστών, σε ντόπιους και δούλους, σε «φιλάνθρωπους» οικοδεσπότες και σε φιλοξενούμενους με περιορισμένα δικαιώματα. Κρατάνε τα μυαλά μας κλειστά και τα κορμιά μας μαντρωμένα. Στρέφουν τους εκμεταλλευόμενους ενάντια σε αυτούς που δέχονται την ίδια και μεγαλύτερη εκμετάλλευση και αποπροσανατολίζοντας τους από τα αίτια της καθημερινής καταπίεσης. Τότε τα αφεντικά χαμογελάνε και οι οικονομικοί δείκτες ανεβαίνουν.

Όποιος συνεχίζει να μένει αδιάφορος απέναντι σ’αυτές τις δολοφονίες ας αναλογιστεί πως είναι αποτέλεσμα της επιβληθείσας πραγματικότητας όπου κάποιοι πρέπει να θυσιάζονται για να μπορούν κάποιοι άλλοι να ζουν «πλουσιοπάροχα». Είναι αυτή η αφαίμαξη του λεγόμενου προηγμένου κόσμου εις βάρος των υποανάπτυκτων χωρών που ο ίδιος κατέστρεψε. Και αν αυτό δεν βγάζει ενοχές που οδηγούν σε αντίδραση τότε αποδεικνύει ανοχή που οδηγεί σε διαιώνιση.

ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟ ΚΑΘΕ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥ

ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ

Κατάληψη Ευαγγελισμού