Στις 22 Ιουλίου του φετινού καλοκαιριού η κατάληψη Ευαγγελισμού δέχτηκε την επίσκεψη μιας κουστωδίας “φορέων” αποτελούμενη από τον πρύτανη (και μεγαλοεπιχειρηματία) του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννη Παλλήκαρη, τον αντιπρύτανη Κιτσόπουλο, τον εισαγγελέα Μαρκάκη, κάποιον υψηλόβαθμο μπάτσο, ασφαλίτες και δημοσιογράφους. Σκοπός της επίσκεψης αυτής, όπως είπαν και οι ίδιοι, ήταν να μας “προειδοποιήσουν” για την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και “να δώσουν δεκαπενθήμερη διορία” για να αδειάσουμε το κτίριο.
Δυο μέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας, το Πρυτανικό Συμβούλιο έδωσε συνέντευξη τύπου ανακοινώνοντας και επίσημα τη λήξη του τελεσιγράφου. Ο πρύτανης προσπαθώντας να αποφύγει το πολιτικό κόστος μιας ενδεχομένως βίαιης εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, πετάει το μπαλάκι στην Εισαγγελία, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Εισαγγελέας Ηρακλείου, λες και αυτό, με κάποιο μαγικό τρόπο, τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του.
Μέσα στα 6 χρόνια ύπαρξής της, η κατάληψη Ευαγγελισμού είναι ένας ανοιχτός κοινωνικοπολιτικός χώρος που λειτουργεί αντιθεσμικά, συλλογικά και αυτοοργανωμένα και που έχει αναπτύξει λόγο και δράση για μια σειρά ζητημάτων, από τοπικά και περιβαλλοντικά θέματα μέχρι κεντρικά πολιτικά ζητήματα με συμμετοχή σε φοιτητικές και άλλες κινητοποιήσεις, αλλά και με αυτόνομες δράσεις ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και στήριξης των αγώνων των φυλακισμένων, ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και του εγκλεισμού και πολλά άλλα ζητήματα. Και γι’ αυτό ενοχλεί τους κρατούντες και τους κολαούζους τους. Όπως ενοχλούν όλα τα στέκια και οι καταλήψεις που λειτουργούν συλλογικά, αδιαμεσολάβητα και αντιεμπορευματικά, «φτύνοντας» έμπρακτα το – διάχυτο γύρω μας – πολιτισμό του κέρδους, της εξουσίας και της ιδιοκτησίας και την κυρίαρχη λογική της εξατομίκευσης και της ιδιώτευσης. Όπως ενοχλεί που ο λόγος και η δράση μας δεν περιορίζονται εντός των κτηρίων στεκιών και καταλήψεων, αλλά διαχέονται ποικιλοτρόπως μέσα στον κοινωνικό ιστό.
Προφανώς, η απειλή της εκκένωσης δεν θα μπορούσε να μας βρει με σταυρωμένα τα χέρια. Κινητοποιούμενοι άμεσα, πραγματοποιήσαμε διάφορες δράσεις αντιπληροφόρησης (μικροφωνικές συγκεντρώσεις, καταλήψεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, κατάληψη στην πρυτανεία, κατάληψη στο ενετικό φρούριο Κούλε, παρεμβάσεις σε συναυλίες, μοιράσματα κειμένων σε λαϊκές αγορές και βιντεοπροβολές σε δημόσιους χώρους) με αποκορύφωμα την πανελλαδική πορεία περίπου 250 ανθρώπων στο κέντρο του Ηρακλείου στις 9 Αυγούστου.
Άμεση ήταν και η κινητοποίηση δεκάδων συντρόφων από όλο τον ελλαδικό χώρο που μέσα στο κατακαλόκαιρο κατέφθασαν στο Ηράκλειο εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, τόσο με τη – για βδομάδες – συνεχή φυσική τους παρουσία, όσο και με την ολόψυχα ενεργή συμμετοχή τους στις ποικίλες διαδικασίες της κατάληψης (από τις «καθημερινές» που σχετίζονται με την απλή συμβίωση ανθρώπων σε έναν χώρο, έως τις συνελεύσεις, τις αφισοκολλήσεις και τις άλλες κινήσεις αντιπληροφόρησης).
Ο λόγος και οι δράσεις δεν περιορίστηκαν στην πόλη του Ηρακλείου, αφού την ίδια περίοδο αλληλέγγυοι σύντροφοι στην υπόλοιπη ελλάδα κυκλοφορούσαν προκηρύξεις και αφίσες, αναρτούσαν πανό και έγραφαν συνθήματα σε κεντρικά σημεία των μητροπόλεων, και έκαναν ταυτόχρονη κατάληψη των πρυτανειών σε Αθήνα, Γιάννενα και Βόλο την ίδια ώρα με εκείνη στο Ηράκλειο.
Θεωρούμε ιδιαιτέρως σημαντικά τα άμεσα αντανακλαστικά, τη δυναμική και τη συσπείρωση που επέδειξε όλος αυτός ο κόσμος το περασμένο καλοκαίρι, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι η αλληλεγγύη είναι ένα αναπόσπαστο και θεμελιώδες όπλο του αγώνα μας ενάντια στο κράτος και κάθε μορφής εξουσία.
Παρά την καλοκαιρινή της αποτυχία, η πρυτανική αρχή, στις 23 Οκτωβρίου σε προγραμματισμένη συνεδρίαση της συγκλήτου, επαναφέρει το ζήτημα του Ευαγγελισμού εκτός της ημερήσιας διάταξης, με προφανή σκοπό να αποφύγει τη δεδομένη παρουσία και παρέμβασή μας στη διαδικασία. Υποστηρίζοντας ψευδώς, ότι στο κτήριο δρουν άτομα που δεν έχουν τη φοιτητική ιδιότητα και επικαλούμενη μηνύσεις δύο γειτόνων για «διατάραξη κοινής ησυχίας», απέσπασε την έγκριση της συγκλήτου για ποινικές διώξεις εναντίον μας. Αντίθετα με τα όσα προηγουμένως υποστήριζαν (ότι δήθεν το κτήριο ήταν απαραίτητο να περάσει στα χέρια του πανεπιστημίου για να λειτουργήσει ως χώρος σίτισης ή φοιτητικό κέντρο), τώρα χωρίς καμία αναστολή δηλώνουν ότι στόχος τους είναι η πώληση του Ευαγγελισμού, που όπως ανέφεραν κοστολογείται στα δέκα εκατομμύρια ευρώ…
Είναι προφανές ότι το χαρακτηριστικό που μας συνέχει ως συλλογικότητα δεν είναι η φοιτητική ιδιότητα, παρόλο που κάποιοι από εμάς τη διαθέτουν, αλλά οι πολιτικές και κοινωνικές μας ιδέες και δράσεις. Η απόφαση να εκκενωθεί ο Ευαγγελισμός και να ασκηθούν ποινικές διώξεις στους καταληψίες είναι καθαρά πολιτική και όχι απλώς η επίλυση μιας υπόθεσης καταπάτησης περιουσίας, όπως παρουσιάζεται. Απειλείται ένας αυτόνομος χώρος με παρουσία στα κοινά της πόλης εδώ και έξι χρόνια, η ύπαρξη του οποίου ενοχλεί όσους έχουν κάτι να κερδίσουν από τη διαιώνιση αυτού του συστήματος κοινωνικής οργάνωσης, που προωθεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και το οποίο ποτέ δεν κρύψαμε ότι αντιπαλεύουμε και θα συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε…
ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
( ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2008 )
