Βρισκόμαστε υπό επίθεση
Αυτή το φορά δε θα μιλήσουμε για το θέμα που καίει τον στενό πολιτικό μας χώρο εδώ στην πόλη, που όπως όλοι πια γνωρίζουν αφορά την εκκένωση της κατάληψης ευαγγελισμού, χώρο οργάνωσης και πραγμάτωσης των αξιών που πρεσβεύουμε(αυτοοργάνωση, αντιιεραρχία, ισότητα). Αυτή την φορά επιλέγουμε να μιλήσουμε για μια πιο γενικευμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία της χώρας αλλά και του νομού μας.
Μια επίθεση που στοχεύει την πλειοψηφία της κοινωνίας, όλους/ες εμάς δηλαδή που πασχίζουμε καθημερινά, για να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας και να εξασφαλίζουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση. Μια επίθεση ολομέτωπη όταν οι κυβερνήσεις άρχισαν να υπογράφουν τα μνημόνια καταδίκες για την εργατική τάξη (και τη διάλυση της μεσαίας τάξης) κουρελιάζοντας κεκτημένα που κερδήθηκαν με αγώνες, που κόστισαν ακριβά στις προηγούμενες γενιές αγωνιστών. Κεκτημένα και δικαιώματα που στοχευμένα ποδοπατούνται από τη λαίλαπα των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων, με ξεκάθαρο στόχο να υποβιβάσουν και να διαλύσουν το σύνολο των δημόσιων κοινωνικών παροχών, ενισχύοντας τον ιδιωτικό τομέα και τους φίλους τους επιχειρηματίες.
Ένα από αυτά τα κεκτημένα είναι και η πρόσβαση σε ποιοτική δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους τους ανθρώπους. Η πρόσβαση, ή βασικά η ύπαρξη ενός υγιούς ΕΣΥ είναι κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας για εμάς και τις επόμενες γενιές γιατί είναι ξεκάθαρο πως με την περεταίρω φτωχοποίηση και καταστροφή λόγο τον πολλαπλών κρίσεων (οικονομικών, κλιματικών, γεωπολιτικών κτλ) δε θα έχουμε τη δυνατότητα περίθαλψης για εμάς ή τους αγαπημένους μας στον ιδιωτικό τομέα. Αυτός προορίζετε για τους έχοντες και κατέχοντες, οι υπόλοιποι/ες, εμείς δηλαδή, θα περιμένουμε χρόνια για ένα χειρουργείο ή μια θεραπεία την ίδια ώρα που η κρατική φορολόγηση έχει φτάσει στα ύψη, θεωρητικά για να μας παρέχει (και) ποιοτική περίθαλψη.
Προφανώς τα γράφουμε αυτά με αφορμή τη διάλυση του Βενιζέλειου νοσοκομείου, που μετά το Ρέθυμνο, την Ιεράπετρα, τον Αγιο Νικόλαο, έχει σειρά να απαξιωθεί και να υποβιβαστεί σε κάτι σαν ιατρικό κέντρο. Δεν τα λέμε αυτά μονάχα γιατί όλο αυτό παραλίγο να κοστίσει τη ζωή του Συντρόφου μας που έπεσε στο κενό κατά τη διάρκεια της επέμβαση των ΤΕΚΑΜ/ΜΑΤ και που πέρασε από το Βενιζέλειο και έγινε θύμα της διάλυσης αυτής. Το λέμε γιατί ανέκαθεν ως πολιτικός χώρος είμαστε σταθερά στο πλευρό της κοινωνίας του Ηρακλείου όταν αυτή βγαίνει στο δρόμο για να αγωνιστεί για τα δίκια της (απεργίες, αγροτικά μπλόκα κτλ).
Είναι τραγικό, λυπηρό και ντροπιαστικό να βλέπουμε τη διαδικασία διάλυσης του Βενιζέλειου να προχωρά μέρα με τη μέρα και η κοινωνία του Ηρακλείου να μην αντιδρά ακόμη σε αυτό το ύψιστο για αυτήν διακύβευμα.
Ξακάθαρα… ολοι/ες/α ζούμε σε ένα σύστημα που αντιμετωπίζει την φύση και τον άνθρωπο ως αναλώσιμη ύλη προς κερδοφορία. Διαχειριστές αυτού του συστήματος είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις και οι όποιες πολιτικές επιλογές πάντα έχουν κόμμα, παράταξη και ονοματεπώνυμα. Ο δήμος, τα συνδικάτα και η περιφέρεια μπορεί να νίπτουν τας χείρας τους, αλλά όλοι ξέρουμε πως αν ήθελαν να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας έχουν τα μέσα να φέρουν τα πάνω κάτω. Το γιατί σιωπούν και αδιαφορούν θα πρέπει να απασχολήσει… Και να εφαρμοστεί η απαραίτητη πίεση από τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια ώστε να τελειώσει η στάση αυτή.
Για αυτό λοιπόν το έργο του να ανατραπεί και να αλλάξει αυτή η πορεία πέφτει στις πλάτες των σωματίων και του κομματιού της κοινωνίας μας που δεν έχει ακόμη αποδεχτεί μοιρολατρικά την καταδίκη της.
Καλούμε λοιπόν και εμείς με τη σειρά μας σε μαχητική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που καλούνται την εβδομάδα που έρχεται.
Τετάρτη 18/10 – 10:00 Μεγάλη πορεία από το Βενιζέλειο προς το κέντρο της πόλης
Παρασκευή 20/10 – 19:00 Συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας
Κατάληψη Ευαγγελισμού
