Ύστερα από την εξέγερση του Δεκέμβρη, ο κρατικός μηχανισμός, τρομοκρατημένος πια, προσπαθεί να περάσει στην αντεπίθεση και να «προλάβει» τις νέες επερχόμενες εξεγέρσεις. Γι’ αυτό, επιχειρεί να εξοπλίσει το νομικό του οπλοστάσιο με νέου τύπου φασιστικά ιδιώνυμα που ποινικοποιούν τη χρήση οποιουδήποτε απλού μέσου χρησιμοποιούν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι, για να προστατευτούν από την κρατική βία, όπως για παράδειγμα την κουκούλα. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να αυτογελοιοποιείται απειλώντας με ένα γενικευμένο κύμα διώξεων και καταστολής.
Νέα προσπάθεια κρατικής καταστολής αποτελεί η «παραγγελία» του εισαγγελέα άρειου πάγου, Γ. Σανιδά “να διερευνηθεί αν τελούν υπό κατάληψη δημόσια ή ιδιωτικά κτίρια και να γίνει αποβολή των καταληψιών από αυτά.”
Την πιο πρόσφατη περίπτωση -λίγο πριν δημοσιοποιηθούν οι παραγγελίες Σανιδά- αποτελεί η νέα απειλή εκκένωσης της Κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37, η οποία συμπλήρωσε στις 15 Απρίλη του 2008 τα 20 χρόνια κατάληψης. Η κατάληψη βρίσκεται πάλι αντιμέτωπη μια σειρά μεθοδεύσεων που βασίζονται σε ψεύδη και διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας.
Αφού έχουν δοκιμάσει ανεπιτυχώς στο παρελθόν, κάθε τύπου μεθόδευση (απειλές, εκβιασμοί και επιθέσεις) ενάντια σε καταλήψεις… αφού ενεργοποίησαν τον παρακρατικό φασιστικό μηχανισμό με εμπρησμούς και επιθέσεις σε στέκια – αυτοοργανωμένους χώρους… καταφεύγουν τελικά στις εισαγγελικές εντολές και παραγγελίες σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να διατηρήσουν τον εξουσιαστικό μηχανισμό τους. Φυσικά από όλο το διαπλεκόμενο σκηνικό, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα Mέσα Mαζικής Eξαπάτησης, που επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά τον ρόλο τους ως μέσα προπαγάνδας του κράτους και των αφεντικών.
Την επαύριο της «παραγγελίας» Σανιδά, τοπική εφημερίδα γράφει ότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης πουλάει το κτίριο της κατάληψης Ευαγγελισμού, συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο το γαϊτανάκι των απειλών εκκένωσης που ξεκίνησε από την έναρξη της κατάληψης και εντάθηκε το τελευταίο καλοκαίρι.
Χρονικό απειλών και αγώνα μέσα σε ένα «ζεστό» καλοκαίρι …
Στις 22 Ιουλίου του περασμένου καλοκαιριού η κατάληψη Ευαγγελισμού δέχτηκε την επίσκεψη μιας κουστωδίας “φορέων” αποτελούμενη από τον πρύτανη (και μεγαλοεπιχειρηματία) του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννη Παλλήκαρη, τον αντιπρύτανη Κιτσόπουλο, τον εισαγγελέα Μαρκάκη, κάποιον υψηλόβαθμο μπάτσο, ασφαλίτες και δημοσιογράφους. Σκοπός της επίσκεψης αυτής, όπως είπαν και οι ίδιοι, ήταν να μας “προειδοποιήσουν” για την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και “να δώσουν δεκαπενθήμερη διορία” για να αδειάσουμε το κτίριο.
Δυο μέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας, το Πρυτανικό Συμβούλιο έδωσε συνέντευξη τύπου ανακοινώνοντας και επίσημα τη λήξη του τελεσιγράφου. Ο πρύτανης προσπαθώντας να αποφύγει το πολιτικό κόστος μιας ενδεχομένως βίαιης εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, πετάει το μπαλάκι στην Εισαγγελία, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Εισαγγελέας Ηρακλείου, λες και αυτό, με κάποιο μαγικό τρόπο, τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του.
Μέσα στα σχεδόν 7 χρόνια ύπαρξής της, η κατάληψη Ευαγγελισμού είναι ένας ανοιχτός κοινωνικοπολιτικός χώρος που λειτουργεί αντιθεσμικά, συλλογικά και αυτοοργανωμένα και που έχει αναπτύξει λόγο και δράση για μια σειρά ζητημάτων, από τοπικά και περιβαλλοντικά θέματα μέχρι κεντρικά πολιτικά ζητήματα με συμμετοχή σε φοιτητικές και άλλες κινητοποιήσεις, αλλά και με αυτόνομες δράσεις ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και στήριξης των αγώνων των φυλακισμένων, ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και του εγκλεισμού και πολλά άλλα ζητήματα. Και γι’ αυτό ενοχλεί τους κρατούντες και τους κολαούζους τους. Όπως ενοχλούν όλα τα στέκια και οι καταλήψεις που λειτουργούν συλλογικά, αδιαμεσολάβητα και αντιεμπορευματικά, «φτύνοντας» έμπρακτα το – διάχυτο γύρω μας – πολιτισμό του κέρδους, της εξουσίας και της ιδιοκτησίας και την κυρίαρχη λογική της εξατομίκευσης και της ιδιώτευσης. Όπως ενοχλεί που ο λόγος και η δράση μας δεν περιορίζονται εντός των κτηρίων στεκιών και καταλήψεων, αλλά διαχέονται ποικιλοτρόπως μέσα στον κοινωνικό ιστό.
Προφανώς, η απειλή της εκκένωσης δεν θα μπορούσε να μας βρει με σταυρωμένα τα χέρια. Κινητοποιούμενοι άμεσα, πραγματοποιήσαμε διάφορες δράσεις αντιπληροφόρησης (μικροφωνικές συγκεντρώσεις, καταλήψεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, κατάληψη στην πρυτανεία, κατάληψη στο ενετικό φρούριο Κούλε, παρεμβάσεις σε συναυλίες, μοιράσματα κειμένων σε λαϊκές αγορές και βιντεοπροβολές σε δημόσιους χώρους) με αποκορύφωμα την πανελλαδική πορεία περίπου 250 ανθρώπων στο κέντρο του Ηρακλείου στις 9 Αυγούστου.
Άμεση ήταν και η κινητοποίηση δεκάδων συντρόφων από όλο τον ελλαδικό χώρο που μέσα στο κατακαλόκαιρο κατέφθασαν στο Ηράκλειο εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, τόσο με τη – για βδομάδες – συνεχή φυσική τους παρουσία, όσο και με την ολόψυχα ενεργή συμμετοχή τους στις ποικίλες διαδικασίες της κατάληψης (από τις «καθημερινές» που σχετίζονται με την απλή συμβίωση ανθρώπων σε έναν χώρο, έως τις συνελεύσεις, τις αφισοκολλήσεις και τις άλλες κινήσεις αντιπληροφόρησης).
Ο λόγος και οι δράσεις δεν περιορίστηκαν στην πόλη του Ηρακλείου, αφού την ίδια περίοδο αλληλέγγυοι σύντροφοι στην υπόλοιπη ελλάδα κυκλοφορούσαν προκηρύξεις και αφίσες, αναρτούσαν πανό και έγραφαν συνθήματα σε κεντρικά σημεία των μητροπόλεων, και έκαναν ταυτόχρονη κατάληψη των πρυτανειών σε Αθήνα, Γιάννενα και Βόλο την ίδια ώρα με εκείνη στο Ηράκλειο.
Θεωρούμε ιδιαιτέρως σημαντικά τα άμεσα αντανακλαστικά, τη δυναμική και τη συσπείρωση που επέδειξε όλος αυτός ο κόσμος το περασμένο καλοκαίρι, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι η αλληλεγγύη είναι ένα αναπόσπαστο και θεμελιώδες όπλο του αγώνα μας ενάντια στο κράτος και κάθε μορφής εξουσία.
Παρά την καλοκαιρινή της αποτυχία, η πρυτανική αρχή, στις 23 Οκτωβρίου σε προγραμματισμένη συνεδρίαση της συγκλήτου, επαναφέρει το ζήτημα του Ευαγγελισμού εκτός της ημερήσιας διάταξης, με προφανή σκοπό να αποφύγει τη δεδομένη παρουσία και παρέμβασή μας στη διαδικασία. Υποστηρίζοντας ψευδώς, ότι στο κτήριο δρουν άτομα που δεν έχουν τη φοιτητική ιδιότητα και επικαλούμενη μηνύσεις δύο γειτόνων για «διατάραξη κοινής ησυχίας», απέσπασε την έγκριση της συγκλήτου για ποινικές διώξεις εναντίον μας. Αντίθετα με τα όσα προηγουμένως υποστήριζαν (ότι δήθεν το κτήριο ήταν απαραίτητο να περάσει στα χέρια του πανεπιστημίου για να λειτουργήσει ως χώρος σίτισης ή φοιτητικό κέντρο), τώρα χωρίς καμία αναστολή δηλώνουν ότι στόχος τους είναι η πώληση του Ευαγγελισμού, που όπως ανέφεραν κοστολογείται στα δέκα εκατομμύρια ευρώ…
Είναι προφανές ότι το χαρακτηριστικό που μας συνέχει ως συλλογικότητα δεν είναι η φοιτητική ιδιότητα, παρόλο που κάποιοι από εμάς τη διαθέτουν, αλλά οι πολιτικές και κοινωνικές μας ιδέες και δράσεις. Η απόφαση να εκκενωθεί ο Ευαγγελισμός ή οποιαδήποτε άλλη κατάληψη και να ασκηθούν ποινικές διώξεις στους καταληψίες είναι καθαρά πολιτική και όχι απλώς η επίλυση υποθέσεων καταπάτησης περιουσίας, όπως συχνά παρουσιάζεται. Απειλούνται αυτόνομοι πολιτικοί χώροι με δράση και παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες, η ύπαρξη των οποίων ενοχλεί όσους έχουν κάτι να κερδίσουν από τη διαιώνιση αυτού του συστήματος κοινωνικής οργάνωσης, που προωθεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και το οποίο ποτέ δεν κρύψαμε ότι αντιπαλεύουμε και θα συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε…
ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ,ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΧΩΡΟ
ΟΣΟΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ, Μ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΑΣ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ
Κατάληψη Ευαγγελισμού Θεοτοκοπούλου 18 Ηράκλειο Κρήτης
( ΜΑΡΤΗΣ 2009 )
.
Δράσεις Aλληλεγγύης στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37Την Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009 προχωρήσαμε σε κατάληψη της Πρυτανείας Πανεπιστημίου Κρήτης σε ένδειξη αλληλεγγύης στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη,αλλά και απαντώντας στις εξαγγελίες Σανιδά!!!
Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: panepisthmia_oct2008_2.doc
………………………………..
21 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37
ΑΠΡΙΛΗΣ 1988 – ΑΠΡΙΛΗΣ 2009
Από την Αθήνα μέχρι την Κοπεγχάγη ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Τετάρτη 8 Απρίλη, 7μ.μ.
στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37
21 ΧΡΟΝΙΑ – Απρίλης 1988-Απρίλης 2009
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ για τον αγώνα των καταληψιών και των αλληλέγγυων του Ungdomshuset στην Κοπεγχάγη και ΕΝΗΜΡΩΣΗ από συντρόφους από την Δανία
ΣΥΝΑΥΛΙΑ
Μαύρα Πρόβατα (Πάτρα)
ambra macabra (Αθήνα)
Scorpretter (Δανία)
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙ-ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ!
Η κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37, συμπληρώνει τη φετινή άνοιξη 21 χρόνια ζωής και αγώνα, σε μία στιγμή που συνολικά οι καταλήψεις, ως ανοιχτοί κοινωνικοί χώροι αντίστασης, βρίσκονται άμεσα στο στόχαστρο της καταστολής, στα πλαίσια της αντι-εξεγερτικής επίθεσης που εξαπολύει το κράτος ενάντια στην κοινωνία.
Το πρόσταγμα για την καταστολή των καταλήψεων έδωσε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς στις 19 Μάρτη, μετά από ένα ασφαλίτικης προέλευσης δημοσίευμα στον τύπο, όπου κατονομάζονταν οι καταλήψεις Βίλα Αμαλίας, Λέλας Καραγιάννη 37, Επιταχυντής Ελευθερονίων –που βρίσκεται μέσα στο χώρο της Πολυτεχνειούπολης- και Πραποπούλου στην Αθήνα, Υφανέτ στη Θεσσαλονίκη και Ματσάγγου στο Βόλο. Στην παραγγελία του προς τους εισαγγελείς πρωτοδικών της χώρας, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητά «να διερευνηθεί αν τελούν υπό κατάληψη δημόσια ή ιδιωτικά κτήρια και να δρομολογηθεί η αποβολή των καταληψιών από αυτά». Ζητά επίσης «να αναζητηθούν ποινικές ευθύνες στις πρυτανικές αρχές και σε κάθε άλλο πρόσωπο υπεύθυνο για τα υπό κατάληψη κτήρια», φωτογραφίζοντας μεταξύ άλλων την κατάληψη ΛΚ37, και απαιτώντας από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να λειτουργήσουν ως κατασταλτικός μηχανισμός στο πλευρό των ΜΑΤ. Και τέλος, με το συκοφαντικό τέχνασμα της «διερεύνησης για το εάν στα υπό κατάληψη κτήρια διαπράττονται κι άλλα ποινικά αδικήματα» (!!), διατάσσει στην ουσία αστυνομικές εισβολές, ανεξάρτητα από τη συναίνεση των ιδιοκτητών τους.
Μέσα στο ίδιο κλίμα, στις τοπικές εφημερίδες του Ηρακλείου Κρήτης δημοσιεύονται οι προθέσεις του πανεπιστημίου να πουλήσει το κτήριο όπου στεγάζεται η κατάληψη Ευαγγελισμού. Και λίγες μέρες αργότερα, στη Θεσσαλονίκη και στο Βόλο εισαγγελείς, με βάση την εντολή του Σανιδά, αναθέτουν στην Ασφάλεια να προχωρήσει σε έρευνες «σχετικά με τις καταλήψεις αντιεξουσιαστών». Την ίδια στιγμή, οι πρυτανικές αρχές του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης απειλούν με επέμβαση της αστυνομίας στο χώρο του πανεπιστημίου για να «σπάσουν» την κατάληψη που ξεκίνησε στις 16 Μάρτη στην Πρυτανεία ενάντια στο καθεστώς των εργολαβιών στο οποίο δουλεύουν οι εργαζόμενοι στο ΑΠΘ και σε αλληλεγγύη με την Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Τη χρονική συγκυρία που εξαγγέλλονταν οι σχεδιασμοί εκκένωσης των καταλήψεων, καταληψίες και αλληλέγγυοι βρίσκονταν ήδη σε κινητοποίηση, καταλαμβάνοντας πρυτανείες σχολών στην Αθήνα, το Ηράκλειο, την Πάτρα και τον Βόλο ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις σε βάρος της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37 από τη Συγκλητική Επιτροπή Κληροδοτημάτων του Πολυτεχνείου. Η συγκεκριμένη Επιτροπή, μεθοδεύοντας την εκκένωση της κατάληψης πρόβαλε ως πρόσχημα το ζήτημα της χρησικτησίας, τη δυνατότητα δηλαδή να διεκδικηθεί η κυριότητα του κτηρίου από τους καταληψίες μετά την παρέλευση 20ετούς χρήσης του. Αποκρύπτοντας όμως ότι η επίκληση αυτού του ζητήματος είναι γελοία και άτοπη αφού έχει συμπληρωθεί ήδη από πέρυσι -στις 15 Απρίλη 2008- μια εικοσαετία κατάληψης, χωρίς ποτέ οι καταληψίες να έχουν διεκδικήσει τίποτα περισσότερο από τη χρήση του.
Σήμερα, οι επιμέρους μεθοδεύσεις σε βάρος κατειλημμένων κοινωνικών και πολιτικών χώρων, που λειτουργούν ως σημεία συνάντησης, επικοινωνίας και αντίστασης στην εμπορευματοποίηση και τον έλεγχο των κοινωνικών αναγκών και επιθυμιών, είναι μέρος της προσπάθειας του κράτους να επιτεθεί στους εξεγειρόμενους ανθρώπους και τους αυτοοργανωμένους χώρους τους, εξαιτίας της απήχησης του λόγου και των πρακτικών τους μέσα σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης όπου οι μηχανισμοί διαμεσολάβησης και εκτόνωσης των κοινωνικών αγώνων, κόμματα και ιεραρχικές οργανώσεις, χρεωκοπούν και το πολιτικό σύστημα είναι σε σήψη.
Σε μια περίοδο που η εξέγερση που ξέσπασε το Δεκέμβρη, με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους ένστολους προστάτες των αφεντικών, συνεχίζεται σήμερα με τη γέννηση και την αναζωπύρωση πλήθους αυτοοργανωμένων συλλογικών αντιστάσεων σε κάθε μέτωπο του κοινωνικού – ταξικού ανταγωνισμού, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, με την πρακτική της κατάληψης κτηρίων ως μέσο αγώνα να γίνεται οικειοποιήσιμη από όλο και περισσότερους ανθρώπους, ο στόχος των κατασταλτικών μηχανισμών είναι να ανακόψουν αυτό το ρεύμα της εξέγερσης, απομονώνοντας και χτυπώντας παραδειγματικά τους αντιεξουσιαστικούς χώρους αγώνα για να τρομοκρατήσουν όλους όσους αγωνίζονται.
Η στοχοποίηση των καταλήψεων από τον γενικό εισαγγελέα του κράτους ανήκει στην απεγνωσμένη προσπάθεια επιβολής ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης πάνω στην κοινωνία, με κάθε γωνιά των ανήσυχων πόλεων να καταλαμβάνεται από τα σώματα ασφαλείας, με την προπαγανδιστική εκστρατεία χειραγώγησης της κοινωνίας να σωπάσει και να συναινέσει στην κατάργηση του κοινωνικού ασύλου στους πανεπιστημιακούς χώρους και στην εισβολή των ΜΑΤ σε αυτούς, με την εξαπόλυση παρακρατικών επιθέσεων –όπως συνέβη πρόσφατα με τη δολοφονική ρίψη χειροβομβίδας στο στέκι μεταναναστών-, με χουντικής έμπνευσης ιδιώνυμα, την ποινικοποίηση συνθημάτων, τη δαιμονοποίηση των εξεγερμένων.
Όταν χιλιάδες εκμεταλλευόμενοι και καταπιεζόμενοι άνθρωποι, νεολαίοι και εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες, γυναίκες και άντρες κάθε ηλικίας συναντήθηκαν στα οδοφράγματα απέναντι στους γδάρτες των ονείρων τους, όταν σχολές, σχολεία, δημαρχεία, θέατρα, κινηματογράφοι κ.α. καταλήφθηκαν και μετατράπηκαν σε εστίες της εξέγερσης, όταν σήμερα γεννιούνται νέες καταλήψεις και καταλαμβάνονται ελεύθεροι χώροι, πλατείες και πάρκα, για να προστατευτούν από τις μπουλντόζες της ανάπλασης, τότε το κράτος, πολύ περισσότερο από την εκδικητική τιμωρία όσων εξεγέρθηκαν, επιδιώκει να χτυπήσει τις ρίζες της εξέγερσης για να ανακόψει την εξάπλωσή της. Γιατί αν οι αιτίες της βρίσκονται στην καθημερινή λεηλασία της ζωής εκατομμυρίων προλετάριων από τα αφεντικά, στην ολοένα εντεινόμενη θεσμική και φυσική βία που υφίσταται το κοινωνικό σώμα από τους μηχανισμούς εξουσίας, οι ρίζες της εξέγερσης βρίσκονται σε όλες τις μεγάλες και τις μικρές πράξεις αντίστασης στην τυραννία του κράτους και των αφεντικών. Βρίσκονται στα εγχειρήματα του αγώνα που σε βάθος χρόνου προτάσσουν τη συλλογικότητα κόντρα στην ιεραρχία και την εξατομίκευση, την αντίσταση κόντρα στο φόβο, τη συναίνεση και την υποταγή, καθώς και την αλληλεγγύη των καταπιεσμένων ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς που κατασκευάζει η εξουσία. Και είναι αυτές οι διαδρομές αγώνα που χάραξαν το δρόμο της εξέγερσης, που τον κράτησαν ανοιχτό για πολλούς περισσότερους, δίνοντας μόνο μια εικόνα από τις θύελλες που έρχονται.
Σ’ αυτό τον κόσμο της αντίστασης ανήκουν οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, αποτελώντας με αυτή την έννοια πράγματι ορμητήρια της συλλογικής ουτοπίας για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και για αυτό βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Στο στόχαστρο ενός συστήματος που βασίζεται στην καταστολή της ελευθερίας, στην ταπείνωση της αξιοπρέπειας, στις ταξικές και κοινωνικές ανισότητες. Στο στόχαστρο των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών αυτού του γερασμένου κόσμου που νιώθοντας όλο και περισσότερο να τρέμουν τα θεμέλιά του εξαπολύουν τους λακέδες τους για να επιβάλουν με τον τρόμο τη σιωπή και την υποταγή όλων αυτών που ξεσηκώνονται. Είναι οι ίδιοι που όπλισαν τον ένστολο δολοφόνο που σκότωσε εν ψυχρώ τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, που όπλισαν τα χέρια των μπράβων που επιτέθηκαν με οξύ στην εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, που κρατούν δεκάδες ανθρώπους που συνελήφθησαν στα γεγονότα του Δεκέμβρη αιχμάλωτους στης φυλακές, που καταδικάζουν στην φτώχεια και την εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπους, που βαρύνονται με δεκάδες δολοφονίες εργατών στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», στο Πέραμα, στα εργοτάξια των «μεγάλων έργων» κ.α., που χτίζουν τα πλούτη και την ασφάλειά τους πάνω στο ανελέητο κυνήγι προσφύγων και μεταναστών.
Η κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37, ένας χώρος αυτοστέγασης, κοινωνικών και πολιτικών εκδηλώσεων, παρέμβασης και συμμετοχής στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, δεν πρόκειται να υποκύψει στην τρομοκρατία και να παραδοθεί στην καταστολή. Με όπλο μας την αλληλεγγύη θα υπερασπιστούμε τις καταλήψεις σε όλη τη χώρα και κάθε αυτοοργανωμένο χώρο του κοινωνικού αγώνα, μαζί με όλους όσοι αγωνίζονται για έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης, χτισμένο πάνω στα συντρίμμια της εξουσίας.
21 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37… ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ,
ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ!
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! – ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΤΟΥ!
Σύντροφοι και συντρόφισσεςαπό το κατειλημμένο έδαφος της Λέλας Καραγιάννη 37
