Την Τρίτη 22-07-08 η κατάληψη μας δέχτηκε την επίσκεψη μιας κουστωδίας “φορέων” αποτελούμενη από τον πρύτανη (και μεγαλοεπιχειρηματία) του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννη Παλλήκαρη, τον αντιπρύτανη Κιτσόπουλο, τον εισαγγελέα Ηρακλείου Μαρκάκη, κάποιον υψηλόβαθμο μπάτσο, ασφαλίτες και δημοσιογράφους. Σκοπός της επίσκεψης αυτής, όπως είπαν και οι ίδιοι, ήταν να μας “προειδοποιήσουν” για την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και “να δώσουν δεκαπενθήμερη διορία” για να αδειάσουμε το κτίριο.Δύο εβδομάδες μετά την παράδοση τελεσιγράφου και μετά την κινητοποίησή μας με διάφορες δράσεις αντιπληροφόρησης (μικροφωνικές συγκεντρώσεις, καταλήψεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, κατάληψη στην πρυτανεία, κατάληψη στο Κούλε), το Πρυτανικό Συμβούλιο έδωσε συνέντευξη τύπου ανακοινώνοντας και επίσημα τη λήξη του τελεσιγράφου. Ο πρύτανης Παλλήκαρης θέλοντας να αποφύγει το πολιτικό κόστος μιας ενδεχομένως βίαιης εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, πετάει το μπαλάκι στην Εισαγγελία, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Εισαγγελέας Ηρακλείου, λες και αυτό, με κάποιο μαγικό τρόπο, τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του. Όμως ότι και να κάνει, οι ευθύνες σε περίπτωση βίαιης εκκένωσης θα βαρύνουν αποκλειστικά τον ίδιο. Επιπροσθέτως, δηλώνει ψευδώς ότι η διορία που μας δόθηκε αφορούσε την απάντηση μας σε ορισμένες προτάσεις, που στην πραγματικότητα όμως ποτέ δεν διατυπώθηκαν. Εξίσου ψευδώς αναφέρει ότι όποιες προσπάθειες διαπραγμάτευσης και συνδιαλλαγής με τους καταληψίες έχουν πέσει στο κενό, εξαιτίας της δικής μας αδιαλλαξίας. Εμείς δηλώνουμε ρητά πως η μόνη επίσημη πρόταση που μας έγινε από πλευράς Πρυτανικής Αρχής ήταν η εκκένωση του κτιρίου, στην οποία καθημερινά απαντάμε αρνητικά.
Το να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει ειλικρινής και καλοπροαίρετος διάλογος με άτομα, φορείς και θεσμούς που η ενασχόλησή τους με την παιδεία (εν προκειμένω) τους έχει φέρει σε θέσεις εξουσίας, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται, απαιτεί ένα βαθμό αφέλειας τον οποίο εμείς δεν φτάνουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι κάθε πρόταση που θα μας γίνει από την Πρυτανεία μοναδικό σκοπό θα έχει να επιχειρήσει να ενσωματώσει το όλο εγχείρημα και να αλλοιώσει την εξωθεσμική και ριζοσπαστική θέση και δράση μας, οι οποίες βασίζονται στην αυτοοργάνωση, την αυτοδιαχείριση, τη συνδιαμόρφωση στην λήψη αποφάσεων, την αλληλεγγύη στα καταπιεζόμενα και τα εξεγερμένα κοινωνικά κομμάτια.
Τίποτα δεν χαρίζεται, ειδικά από μεγαλολαμόγια που καθετί το ερμηνεύουν σε μίζες προμήθειες και εξουσία. Από αυτήν την κοινή διαπίστωση πηγάζει η πάγια άρνηση μας εμπρός σε κάθε γλυκανάλατη έκκληση για διάλογο. Άλλωστε, γνωρίζουμε ότι το κτίριο του Ευαγγελισμού είναι ένα μεγάλο “φιλέτο” στο κέντρο της πόλης, το οποίο εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο ανάπλασης με κύριο χαρακτηριστικό την διακίνηση μεγάλων χρηματικών πακέτων μεταξύ των εμπλεκομένων (εργολάβοι, ανάδοχοι, δημοτική αρχή) και τις μίζες που αυτό συνεπάγεται.
Κάνει λόγο λοιπόν ο εντιμότατος πρύτανης και οι κολαούζοι του για έναν κλειστό χώρο αναφερόμενοι στον Ευαγγελισμό. Πως μπορεί να χαρακτηριστεί κλειστός ένας χώρος που τακτικά και με πληθώρα έντυπου υλικού (αφίσες, προκηρύξεις) καλεί σε πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις; Και πως ορίζει αυτός και ο θεσμός που εκπροσωπεί έναν “ανοιχτό” χώρο; Προφανώς αποστειρωμένο από κάθε αυθεντική έκφραση και ριζοσπαστικότητα, πλήρως ελεγχόμενο και υπό τις προσταγές του. Κάτι τέτοιο δεν μας αφορά και δεν μας ενδιαφέρει. Υπάρχουν πολλοί κυριλέ χώροι για να στεγάσει τις δεξιώσεις και τις “εκδηλώσεις” του. Ας μείνει λοιπόν περιχαρής πίσω από το γραφείο-θρόνο του και ας βγάλει από τα σχέδιά του έναν από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που λειτουργούν στο κέντρο του ηρακλείου. Τονίζουμε για άλλη μια φορά, ότι από την αρχή λειτουργίας της κατάληψης, ο χώρος είναι ανοιχτός για να φιλοξενήσει εκδηλώσεις που δεν έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα, δεν υποστηρίζονται από εμπορικούς σπόνσορες και δεν έχουν ρατσιστικό, σεξιστικό, εθνικιστικό, κομματικό και γενικότερα εξουσιαστικό περιεχόμενο.
Ο ίδιος άνθρωπος και ο ίδιος φορέας που ισχυρίζεται ότι πράττει εξ ονόματος της πανεπιστημιακής κοινότητας, συνειδητά και μεθοδευμένα ξεκινάει τη διαδικασία εκκένωσης μέσα στο καλοκαίρι ακριβώς τώρα που όλοι οι φοιτητές λείπουν, και οι αντιδράσεις που θα προκαλούνταν από άτομα και οργανώσεις που τάσσονται κατά της εκκένωσης (με το δικό του σκεπτικό ο καθένας, σκεπτικό που δεν ταυτίζεται αναγκαία με το δικό μας), μειώνονται στο ελάχιστο. (Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι προ 4ετίας είχαν παρθεί αποφάσεις από φοιτητικούς συλλόγους κάποιων σχολών οι οποίες στήριζαν την κατάληψη και εναντιώνονταν στην τότε υπό σχεδιασμό εκκένωση, κάτι που πολύ βολικά και εύκολα ξεχνάει και ο Παλλήκαρης και τα ΜΜΕ).
Όσον αφορά δε τις δηλώσεις του Πρυτανικού Επιτελείου σχετικά με το ότι η εκκένωση του κτιρίου δεν αποτελεί επιθυμία μόνο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας και των περιοίκων αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, αναρωτιόμαστε για το πώς το όργανο αυτό μπορεί να μιλάει εξ ονόματος της κοινωνίας και εν τέλει μέσα από ποιούς μηχανισμούς διαμορφώνεται αυτή η περίφημη κοινή γνώμη.
Η δημοσιότητα που έχει δοθεί στο ζήτημα της εκκένωσης από τον ίδιο τον Παλλήκαρη με συμμάχους τα τοπικά ΜΜΕ (που δεν χάνουν την ευκαιρία να συκοφαντήσουν την Κατάληψη Ευαγγελισμού) κατάφερε να αποπροσανατολίσει την «κοινή γνώμη» από το πρόσφατο πόρισμα της ΥΠΕΕ (πρώην ΣΔΟΕ, Ιούλιος 2008) που δημοσιεύθηκε σε τοπική εφημερίδα και αφορά το πρόσωπο του για υπεξαίρεση εκατομμυρίων ευρώ, πλαστογραφία, κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, “ξέπλυμα χρήματος” μέσω off shore εταιρειών κ.τ.λ. Ταυτόχρονα, η εισαγγελική αρχή που είναι υπεύθυνη για τη δίωξη του πρύτανη για τα παραπάνω κακουργήματα επιχειρεί να φυλάξει την υπόθεση στο συρτάρι και θέτει ως προτεραιότητα τον Ευαγγελισμό (έτσι για να ξεμαγαρίσει ο τόπος!!!).
Είναι προφανές ότι η απόφαση να εκκενωθεί ο Ευαγγελισμός είναι καθαρά πολιτική και όχι απλώς η επίλυση μιας υπόθεσης καταπάτησης περιουσίας όπως παρουσιάζεται. Απειλείται ένας πολιτικός χώρος με παρουσία στα κοινά της πόλης εδώ και έξι χρόνια, η ύπαρξη του οποίου ενοχλεί όσους έχουν κάτι να κερδίσουν από τη διαιώνιση αυτού του συστήματος κοινωνικής οργάνωσης που προωθεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και το οποίο ποτέ δεν κρύψαμε ότι αντιπαλεύουμε και θα συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε…
.
