Μια ματιά πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες του Ευαγγελισμού

Η εκκένωση του Μεγάλου Σπιτιού της πόλης του Ηρακλείου, της κατάληψης Ευαγγελισμού, πέρα από τον βίαιο ξεριζωμό των κατοίκων του, την καταπάτηση ενός απελευθερωμένου εδάφους και την υφαρπαγή του από το κίνημα, την καταστροφή του ιστορικού μνημείου και την στρατοπέδευση των δυνάμεων καταστολής στην γειτονιά, φέρνει στο φως και τις πρακτικές που ακολούθησαν εντός του κτιρίου οι -εντεταλμένοι από την Πρυτανεία και το υπουργείο- μπάτσοι. Ύστερα από τη βίαιη εισβολή των ΕΚΑΜ και τη σύλληψη μας, τα όργανα της τάξης βρέθηκαν μόνα τους μέσα στο σφραγισμένο και φρουρούμενο, από τους ίδιους, κτίριο, κάνοντας καταστροφές και πλιάτσικο σε προσωπικά και κινηματικά αντικείμενα που υπήρχαν εκεί, αλλά και προκαλώντας καταστροφές στον ίδιο το χώρο.

Το παρόν κείμενο αφορά τα όσα αντικρίσαμε κατά την ημέρα που καταφέραμε να μπούμε στο σπίτι για να ανακτήσουμε κάποια από τα προσωπικά μας αντικείμενα, καθώς και μερικές διευκρινήσεις σχετικά με τις διαδικασίες με τις οποίες έγινε αυτό.

Αρχικά, πρέπει να σημειωθεί οτι ο πρύτανης ήταν η “κεντρική αρχή” που έπρεπε να δώσει την εντολή για την ανάκτηση των προσωπικών αντικειμένων μας, και τον απεγκλωβισμό των ζώων που είχαν-έχουν κλειστεί εντός του κτιρίου. Ωστόσο, ο ίδιος παρέμενε άφαντος για μια ολόκληρη βδομάδα. Έπειτα από μια σειρά νομικών κινήσεων, σωτηρία πίεση αποτέλεσε τελικά η πρωτοβουλία συντρόφων/ισσων που βρήκαν τον πρύτανη σε ώρες που βρισκόταν στο νοσοκομείο, και όχι η καλή του η καρδιά, όπως αναφέρθηκε από διάφορα μεσα. Έτσι, μετά από επικοινωνία με τους/τις δικηγόρους μας πρότειναν να μπούμε 3 άτομα στο σπίτι, αλλά έπειτα από πιέσεις όλοι οι συλληφθέντες καταφέραμε και βρεθήκαμε στο κτίριο την επόμενη μέρα για να πάρουμε κάποια από τα πράγματα. Αυτό συνέβη με την παρουσία δικηγόρων, με 2 διμοιρίες ΜΑΤ πέριξ του Ευαγγελισμού και υπό ασφυκτική αστυνομική παρακολούθηση εντός του, ενώ παράλληλα στον χώρο υπήρχαν εργάτες που συνέχιζαν να χτίζουν/σφραγίζουν παρά τις καταγγελίες της πολεοδομίας. Μπήκαμε ανά δύο, μαζί με τους/τις δικηγόρους και με συνοδεία 3-4 μπάτσων. Στο διάστημα που μας δόθηκε καταφέραμε να πάρουμε μερικά προσωπικά ρούχα και αντικείμενα, το κινηματικό βιβλιοπωλείο και τη βιβλιοθήκη, τα είδη που είχαν συγκεντρωθεί για τους πληγέντες στην Θεσσαλία, λιγοστό εξοπλισμό και υλικά από το αυτοοργανωμένο καφενείο. Προφανές, αλλά σημαντικό για εμάς να αναφερθεί, είναι ότι η ζωή και η πολιτική δραστηριοποίηση 21 χρόνων δεν μπορεί να μαζευτεί μέσα σε 5-6 ώρες και χωρίς καμία προετοιμασία.

Αυτό που ήταν το σοκαριστικό ήταν η εικόνα που αντικρίσαμε πέρα από τις κλειστές πόρτες και τα σφραγισμένα παράθυρα που λίγο πολύ όλοι-όλες έχουμε δει από κοντά ή από φωτογραφίες. Ένα πλήρως λειτουργικό και βιώσιμο σπίτι να είναι διαλυμένο, αλλά και η πραγματική καφρίλα της ελληνικής αστυνομίας σε όλο της το μεγαλείο. Σε όλη την έκταση του σπιτιού αντικρίσαμε μπάζα και σφραγισμένους χώρους, οι οποίοι επειδή δεν φαίνονται απ’έξω δεν έχουν συμπεριληφθεί στις εκθέσεις τις πολεοδομίας, καθώς και καταστροφές στο ίδιο το κτίριο. Σε όλους τους διαδρόμους βρήκαμε σπασμένα γυαλιά, χυμένα λάδια, σκουπίδια και μπάζα. Δεν μας κάνει καμία εντύπωση που οι γάτες μας παραμένουν κρυμμένες, καθώς για να γίνουν όλα αυτά συνεπάγεται ότι προκλήθηκαν έντονοι θόρυβοι, κρότοι και συνωστισμός, το οποίο σίγουρα τους προξένησε φόβο. Όσον αφορά τα δωμάτια, πέραν των ελέγχων που έγιναν κατά την παρουσία μας, ήταν εμφανές ότι συνέχισαν να ψάχνονται μετά την αποχώρηση μας, ενώ τα ένστολα σκουπίδια βγάλανε τα γούστα τους ανοίγοντας πυροσβεστήρες πάνω στα πράγματα μας, κατουρώντας τα, σπάζοντας οθόνες και αλλα αντικείμενα. Επίσης ιδιαίτερο μένος φάνηκε να έχουν για μηχανάκι που υπήρχε πίσω από το κτίριο, το οποίο κατέστρεψαν σχεδόν καθολικά, αφού το βρήκαμε με τρυπημένα λάστιχα, σκισμένη σέλα, σπασμένο κοντέρ και κομμένα καλώδιο του ηλεκτρονικού μηχανισμού του. Άξιο αναφοράς είναι σημαντικό ποσό που λείπει από ταμεία αλληλεγγύης που υπολογίζεται στα 1500€, όπως επίσης και αντικείμενα αξίας όπως λάπτοπ, σκληροι δίσκοι, καρτες μνήμης, τα οποία δεν αναγράφονται στην λίστα κατασχεμένων. Μετά από τις αντιδράσεις μας, οι μπάτσοι, σφυρίζοντας αδιάφορα, επέλεξαν να κατηγορήσουν για τις απώλειες τους μετανάστες εργάτες που βρίσκονταν στον χώρο λόγω των εργασιών -γεγονός που τους μεταφέρθηκε επι τόπου.

Όσα μπορούν να διαπιστωθούν από την εσωτερική κατάσταση του σφραγισμένου κτιρίου επιβεβαιώνουν από κάθε άποψη το ποιόν του κόσμου που στελεχώνει τα σώματα ασφαλείας. Τα πεταμένα βιβλία, οι κατουρημένες μπύρες, τα σπασμένα μπουκάλια, τα φασιστικά σύμβολα και σεξιστικά μηνύματα σε τοίχους, οι μουτζουρωμένες ζωγραφιές και τα σχεδιασμένα ανδρικά γεννητικά όργανα αναδεικνύουν το “χουντογλέντι” που στήθηκε για να γιορτάσουν τη φαινομενική επιτυχία τους. Ολα αυτά αποτελούν τεκμήρια για το πώς ο φασισμός, ο σεξισμός/η ομοφοβία και η καφρίλα επικρατούν στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ.

Παραθέτουμε συνοπτικά όσα είδαμε, για να γνωρίζει ο κόσμος την κατάσταση αυτού του ιστορικού, κινηματικού χώρου μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα από όταν βρέθηκε στα χέρια του «νόμιμου ιδιοκτήτη» του. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες, αφού σε προσπάθεια ατόμου να βγάλει, οι μπάτσοι το υποχρέωσαν να τις σβήσει, για να μην κυκλοφορήσουν δημόσια όσα έχουν κάνει. Για τον ίδιο λόγο είχαν φροντίσει να σβήσουν έγκαιρα το “I TAE” που είχαν γράψει στην πίσω αυλή, ελάχιστο καιρό μετά τη δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από το συγκεκριμένο σώμα, έξω από τα Χανιά.

Οι εξελίξεις προβλέπονται δυσοίωνες όσο παραμένει ο Ευαγγελισμός στα χέρια τους. Αφήνουμε αυτή την σύντομη ενημέρωση με μια υπόσχεση: Θα κάνουμε τα πάντα για να επιστρέψει ο Ευαγγελισμός στα χέρια του κινήματος μακριά από τα συμφέροντα κράτους, ντόπιων αφεντικών και “αναπτυξιακών” επενδύσεων.