Τη βία, τα σπασίματα, τις κουκούλες, τη νομιμότητα, τους μαθητές, την κατάληψη της Ανδρόγεω και τους βανδαλισμούς
-
Εισαγωγή
Έπειτα από την εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη και υπό τον φόβο ενός ακόμη μεγαλύτερου ξεσπάσματος, η κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει δραστικά μέτρα στοχοποιώντας πρωτίστως τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο και ενισχύοντας τα σώματα ασφαλείας και την προπαγάνδα των Μ.Μ.Εξημέρωσης.
Βασική προϋπόθεση της καταστολής είναι η κοινωνική συναίνεση. Εδώ κολλάει και ο ρόλος των Μ.Μ.Ε. Με τη συνεχή χρήση των όρων βία και τρομοκρατία και τη διαστρεβλωμένη προβολή συγκρουσιακών καταστάσεων, συλλήψεων κτλ, χωρίς να αναφέρονται στο πολιτικό υπόβαθρο όλων αυτών, καταφέρνουν να γίνονται ηθικοί αυτουργοί μιας έντονης τρομοϋστερίας. Φοβίζουν τον κόσμο κάνοντάς τον να πιστεύει ότι ο πλέον επικίνδυνος εχθρός του είναι οι αναρχικοί. Μα τι είναι αυτό που θέλετε να διασφαλίσετε εν τέλει, την ”προστασία του πολίτη” ή την προστασία της εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
Έχοντας κάνει το πρώτο βήμα μαζικής πλύσης εγκεφάλου, εφαρμόζεται η καταστολή από την οποία χορτάσαμε και φέτος. Και όταν μιλάμε για καταστολή εννοούμε: 1200 προσαγωγές και εκατοντάδες προληπτικές συλλήψεις ανά την Ελλάδα, εισβολή σε στέκια (που βαπτίζονται «γιάφκες»), διαλύσεις πορειών…
-
Ένα σύντομο Χρονικό των γεγονότων
Την Κυριακή 6-12 όπως σε όλη την Ελλάδα έτσι και στο Ηράκλειο είχε καλεστεί πορεία για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Πριν την πορεία οι δυνάμεις “προστασίας του πολίτη” είχαν αποκλείσει φασιστικά την πρόσβαση στον χώρο συγκέντρωσης σε όσους έρχονταν από τις δύο καταλήψεις (ΠΙΚΠΑ, Ευαγγελισμός) με αποτέλεσμα την προληπτική σύλληψη έξι συντρόφων, ο ένας εκ των οποίων κινδυνεύει με απέλαση. Ακολούθησε πορεία περίπου 800 ατόμων υπό την ασφυκτική παρουσία των φρουρών του καθεστώτος. Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε κατάληψη της Ανδρόγεω σε ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες. Το βράδυ εμφανίζονται φωτιές στην παραλιακή και στον ΟΤΕ στη Θέρισσο, ενώ καίγεται και μια αντιπροσωπία αυτοκινήτων περιφερειακά του Ηρακλείου. Την επόμενη (7-12) πραγματοποιείται ογκώδης συγκρουσιακή πανεκπαιδευτική πορεία 3000 ατόμων με τους μαθητές να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος. Κατά τη διάρκεια της πορείας μαθητές επιτίθενται συνεχώς σε μπάτσους και ασφαλίτες για να καταλήξουν σε μια μαζική και αρκετής διάρκειας σύγκρουση με τα ΜΑΤ έξω από τα δικαστήρια. Το απόγευμα, λίγο μετά την απελευθέρωση των συλληφθέντων της Κυριακής, ξεκινάει πορεία 250 ατόμων μετά από κάλεσμα του αναρχικού χώρου. Η παρουσία των μπάτσων ξεπερνά κάθε όριο, με οχτώ διμοιρίες και κουκουλοφόρους ασφαλίτες να είναι παρατεταγμένοι πίσω και πλάγια της πορείας. Μετά από σχετικά ασήμαντες συγκρούσεις, η πορεία κόβεται σε τρία κομμάτια και αμέσως μετά ασφαλίτες, ειδικοί φρουροί και χαφιέδες επιδίδονται σε κυνηγητό διαδηλωτών χωρίς αποτελέσματα. Τη νύχτα οι μπάτσοι που φυλάνε την Περιφέρεια Κρήτης δέχονται επίθεση με μολότοφ.
-
Για τις κουκούλες
Η κουκούλα είναι το προφανές μέσο προφύλαξης από τις κάμερες των μπάτσων και των μέσων μαζικής εκτροφής (ΜΜΕ), μέσο προστασίας από τα παράνομα χημικά και τους κάθε λογής χαφιέδες που κυκλοφορούν γύρω από τις πορείες. Πέρα από τα προφανή, είναι επίσης ένα μέσο προφύλαξης από καταστάσεις που επισήμως δεν συμβαίνουν, γιατί αποκρύπτονται τακτικά από τα φερέφωνα του κάθε καναλάρχη. Είναι μέσο προφύλαξης από τη χυδαία φύση των ΜΑΤ, από τις παρακρατικές συμμορίες που κρύβονται πίσω τους, από τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, από τις σημειωμένες φωτογραφίες με πρόσωπα, από τη φυλακή…
Μαντίλια, κουκούλες και μάσκες ήταν πάντα το ελάχιστο μέσο προστασίας για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, από τον Μάη του ’68, στους αυτόνομους στην ιταλία, στη γερμανία του ’80, στους Ζαπατίστας και σε άλλες γωνιές της λατινικής αμερικής, μέχρι και την ελληνικη αριστερά (προ αμνημονεύτων χρόνων). Μέσα στη φθορά του χρόνου, τα μαντίλια γίνανε κουκούλες και τα μέσα αλλάξανε μορφή, κρύβοντας όμως πάντα πίσω τους τις ίδιες ανυπότακτες διαθέσεις – που δεν παλιώνουν ποτέ.
-
Για τα σπασίματα και την κοινωνική αντιβία
Πάγια τακτική του κράτους και των κολαούζων του είναι η διαστρέβλωση τη πραγματικότητας και η δημιουργία ψευδών εντυπώσεων. Έτσι η ντόπια εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ, σαν καλός εντολοδόχος του καθεστώτος, πέρυσι κατά την διάρκεια της εξέγερσης κυκλοφόρησε με εξώφυλλο “ΧΑΟΣ -ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ”. Ποιον όμως και κυρίως ποιες πράξεις φοβάται η κοινωνία του Ηρακλείου;
Είναι γνωστό και δεν αμφισβητείται από κανέναν ότι τόσο πέρυσι τον Δεκέμβρη, όσο και καθ’ όλη τη διαδρομή του αναρχικού χώρου στο Ηράκλειο, οι επιθέσεις που έχουν γίνει στρέφονται στοχευμένα είτε κατά τραπεζών και κρατικών κτιρίων είτε κατά μπάτσων. Εάν ρουφιανοφυλλάδες προσπαθούν επανειλημμένα να ταυτίσουν αυτούς τους στόχους με την κοινωνία, αυτό δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει: Πρώτον είτε πιστεύουν ότι όλη η κοινωνία δεν επιθυμεί να αλλάξει τίποτα και βολεύεται με μια άρρωστα παρατεταμένη κατάσταση “ησυχίας- τάξης και ασφάλειας”, είτε δεύτερον θεωρούν την κοινωνία ένα σύμπλεγμα τραπεζιτών, κρατικών αξιωματούχων, μπάτσων, βιομηχάνων και δημοσιογράφων παραβλέποντας την ύπαρξη της πλειοψηφίας που ταΐζει όλους τους παραπάνω. Η δεύτερη άποψη απευθύνεται σε αφελείς που πιστεύουν ότι έχουν κοινά συμφέροντα με μια τράπεζα και άλλα τέτοια, η πρώτη όμως αποτελεί μόνιμη και σταθερή βάση του ιδεολογήματος της ασφάλειας.
Σύμφωνα με αυτό το ιδεολόγημα οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς από την “εγκληματικότητα” έτσι γενικά, άσχετα απ’ το εάν το έγκλημα είναι ταξικό, πολιτικό, οικονομικό ή έγκλημα πάθους, και διψάνε για περισσότερους μπάτσους στο δρόμο, κάμερες ασφαλείας, αύρες και άλλα. Υπάρχουν όμως κάποια κοινωνικά κομμάτια που φαίνεται να διαφωνούν, πράγμα που μπορούν να επιβεβαιώσουν και οι πανικόβλητοι ειδικοί φρουροί που ακόμα τρέχουν για να φύγουν από την πλατεία Ελευθερίας εξαιτίας της μαθητικής πορείας της Δευτέρας 7/12. Και αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας αυξάνονται και αγριεύουν.
Εμείς ως αναρχικοί ξεκαθαρίζουμε ότι η εξεγερτική βία είναι ένα από τα μέσα που χρησιμοποιούμε και δεν σκοπεύουμε να εγκαταλείψουμε. Θα βρισκόμαστε πάντα δίπλα σε αυτούς που αντιστέκονται, συνδιαμορφώνοντας μαζί τους τα μέσα πάλης. Η καταστροφή τραπεζών, κρατικών κτιρίων και πολυεθνικών είναι συμβολική πράξη αντίστασης στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η βία εναντίον των μισθοφόρων μπάτσων είναι πράξη αξιοπρέπειας. Ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς και τους πάνοπλους στρατούς του δεν μπορεί να είναι ειρηνικός…
-
Ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και δίκαιο.
Οι νόμοι και ο θεσμός της «Δικαιοσύνης» που αυτοί εκφράζουν δεν είναι ένα σύνολο κοινώς αποδεκτών κανόνων, όπως προσπαθούν να μας πείσουν τα μέσα κρατικής προπαγάνδας και χειραγώγησης (σχολεία, ΜΜΕ, κλπ). Αντίθετα, είναι τα απαραίτητα εργαλεία λειτουργίας και επιβολής του κράτους. Κόβονται και ράβονται για να εξυπηρετούν και να νομιμοποιούν τα εξουσιαστικά και κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα που το τελευταίο προασπίζει. Με λίγα λόγια, αποφασίζονται και θεσπίζονται από τους «από πάνω» για να κρατούν δέσμιους τους «από κάτω».
Εισαγγελείς και δικαστές εξαντλούν όλη την αυστηρότητα τους σε αδύναμες κοινωνικά ομάδες (μετανάστες, τοξικομανείς, τσιγγάνους, κλπ) και κοινωνικούς αγωνιστές. Με μεγάλη προθυμία τους στέλνουν στη φυλακή. Με τον ίδιο ζήλο χαρακτηρίζουν απεργίες ως «παράνομες και καταχρηστικές» και συμμετέχουν στο κουκούλωμα των δολοφονιών εργατών στα σύγχρονα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
Για ποια δικαιοσύνη μιλάμε, που αν κατηγορηθείς για την κλοπή του «αμύθητου» ποσού των 20 ευρώ κινδυνεύεις να σαπίσεις και να πεθάνεις στη φυλακή (όπως συνέβη πρόσφατα στην 30χρονη Μαρία Αντωνίου), την ίδια ώρα που τράπεζες και μεγαλοεπιχειρηματίες απομυζούν τρισεκατομμύρια με τις πλάτες του νόμου! Την ίδια ώρα που άρχοντες και βουλευτάδες στήνουν τρελό φαγοπότι γύρω από ασφαλιστικά ταμεία, Βατοπέδια, Ζήμενς, κλπ και μόνο εθνικοί ευεργέτες δεν έχουν ανακηρυχθεί ακόμα.
Σε ένα εκ θεμελίων άδικο σύστημα, οι νόμοι και η «Δικαιοσύνη» είναι ένα κάλπικο κουρελόχαρτο που το αγοράζει όποιος δώσει περισσότερα…
Από την άλλη τα μέσα που χρησιμοποιούν όσοι αγωνίζονται ενάντια σε αυτήν την οργανωμένη βαρβαρότητα δεν μπορούν να μπαίνουν στο πλαίσιο «νομιμότητας» που ορίζει το κράτος. Ή, όπως λέει ένα παλιό μα πάντα επίκαιρο σύνθημα: «οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Είναι ΔΙΚΑΙΟΙ».
-
Για την Κατάληψη της Ανδρόγεω
Την Κυριακή 6-12 προχωρήσαμε σε κατάληψη του κτιρίου της Ανδρόγεω σε ένδειξη αλληλεγγύης στους έξι συλληφθέντες με σκοπό να το χρησιμοποιήσουμε ως κέντρο αντιπληροφόρησης ενάντια στη γενικότερη αστυνομοκρατία των ημερών σε όλη τη χώρα, αλλά και την απροσχημάτιστη καταστολή που δεχτήκαμε στο Ηράκλειο. Είναι γεγονός πως το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν περιφρουρήθηκε επαρκώς, με αποτέλεσμα (για πρώτη φορά μετά από μια σειρά παρόμοιων ενεργειών μας στο παρελθόν) να υπάρξουν κλοπές και βανδαλισμοί στο χώρο του κτιρίου. Οι πράξεις αυτές μας βρίσκουν μετωπικά αντίθετους, αφενός γιατί τα ιδιοτελή τους κίνητρα συγκρούονται ευθέως με τις αρχές της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας που πρεσβεύουμε, αφετέρου γιατί δεν συνάδουν με την υπευθυνότητα που σε τέτοιες περιπτώσεις οφείλει να επιδεικνύει ένας ιδεολογικός χώρος που αποτελεί πολιτική οντότητα με συγκεκριμένες, συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων και προτάσσει την αρχή της αυτοοργάνωσης ως το πιο δόκιμο μέσο τόσο για να εφαρμόζονται οι αποφάσεις αυτές όσο και για να δρα η ίδια η κοινωνία, στην οποία ανήκει και απευθύνεται. Στο μέλλον και σε παρόμοια εγχειρήματα όποιος έρθει με ιδιοτελείς σκοπούς, να ξέρει ότι δεν έχει θέση σε τέτοιες κινήσεις και καλύτερα να μην συμμετάσχει σε αυτά.
-
Για τη μαθητιώσα νεολαία
