Η κρίση έρχεται παρέα με την φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια. Μαζί της έφερε και τους ναζιστές της χρυσής αυγής ενισχυμένους, βγάζοντας τους από το περιθώριο της νύχτας, του γυμναστηρίου και του γηπέδου και βάζοντας τους στην πολιτική σκηνή. Σε ένα καθεστώς που γίνεται ολοένα και πιο φασιστικό η χ.α. αποτελούμενη από πράκτορες, μπράβους, ρουφιάνους, άτομα του υποκόσμου (όπως ο καταδικασμένος για διπλή δολοφονία, Χρήστος Ρήγας ο οποίος ήταν και υποψήφιος τους) είναι το πιο επιθετικό και απροκάλυπτο τμήμα του.
Πατώντας πάνω στον φόβο, την ανασφάλεια, την αγανάκτηση, τον ρατσισμό που ήδη υπάρχει και στην εύκολη αναζήτηση σωτήρων για να του λύσει τα προβλήματα δείχνουν επαναστατικό προφίλ παρασύροντας πολύ κόσμο και κυρίως νέους.
Η προβολή από τα ΜΜΕ, οι ξεκάθαρες σχέσεις της Χρυσής Αυγής με την αστυνομία, η οποία βοηθά ή ανέχεται τους φασίστες ενώ πλαισιώνεται από αυτούς (όπως δείχνουν και εκλογικά τμήματα που ψήφιζαν μαζικά οι μπάτσοι), και η προώθηση της από ολόκληρο το σύστημα δείχνει ότι ο φασισμός είναι όπλο στα χέρια της εξουσίας και χρησιμοποιείται σε περιόδους όπου γίνεται περισσότερο ορατή η προοπτική της κοινωνικής επανάστασης.
Η Χρυσή αυγή σπέρνει το μίσος προς τους μετανάστες, το πιο εξαθλιωμένο κομμάτι της κοινωνίας. Ο διαχωρισμός μεταξύ των από κάτω, αποτελεί εγγύηση ότι η οργή δεν θα στραφεί αποτελεσματικά ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους για τις κοινωνικές ανισότητες και την εξαθλίωση, στα ντόπια και ξένα αφεντικά.
Όσο και να το παίζουν ”αντιμνημονιακοί” οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των δοσίλογων, σαν πιστά παρακρατικά σκυλιά αυτό που τους ενδιαφέρει πρώτιστα είναι ο ”εσωτερικός εχθρός”. Έτσι στρέφονται ενάντια στους εργατικούς αγώνες, -όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της Χαλυβουργίας που πήρε το μέρος του βιομήχανου Μάνεση- θέλοντας τους εργαζόμενους φοβισμένους και υποταγμένους. Όπου δεν φτάνει το γκλομπ της αστυνομίας έρχεται το μαχαίρι του χρυσαυγίτη, που στοχεύει ανθρώπους που αγωνίζονται, εργαζόμενους, μετανάστες, ομοφυλόφιλους -και γενικότερα όσους δεν πληρούν το μοντέλο που χαρακτηρίζει τη μισάνθρωπη ιδεολογία τους-, και επιθέσεις σε καταλήψεις και πολιτικά στέκια (πριν μια βδομάδα κάηκε η κατάληψη ”Δράκα” στην Κέρκυρα (ενώ οι τελευταίοι 2 εμπρησμοί στην πόλη ήταν στην κατάληψη ”Ελαία” και στην Εβραϊκή συναγωγή))
Στο Ηράκλειο προσπαθούν μέσω του βασικότερου όπλου τους (βία, τρομοκρατία) να κάνουν τα πρώτα τους βήματα που είναι επιθέσεις με φωτοβολίδες σε σπίτια μεταναστών (Αγία Τριάδα και Θέρισσος), επιθέσεις σε πακιστανούς στα φανάρια και δειλά δειλά σε αγωνιζόμενους και καταλήψεις.
Η χρυσή αυγή ετοιμάζεται ν’ ανοίξει γραφεία στο Ηράκλειο. Εμείς από πλευράς μας μελετώντας και τον Χίτλερ («αν είχαν καταστρέψει με την μεγαλύτερη δυνατή βιαιότητα τον αρχικό πυρήνα μας τότε δεν θα είχαμε καμιά τύχη να επικρατήσουμε» Α. Χίτλερ – Ο αγών μου) ξεκαθαρίζουμε, ότι δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε.
Η αντίθεση μας αυτή δεν είναι ”συμμορίτικη”. Δεν πρόκειται απλά για ”σύγκρουση 2 άκρων”. Αλλά για σύγκρουση 2 ολόκληρων κόσμων:
Του κόσμου του ολοκληρωτισμού, του μιλιταρισμού, της ομοιομορφίας, του μίσους, της επιβολής στους αδύναμους και της υποταγής στους ισχυρούς.
Και του κόσμου της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αυτοδιαχείρισης, της αυτοκυβέρνησης, της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Αυτή η σύγκρουση αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Ο φασισμός δεν είναι κάτι που εκδηλώνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Προετοιμάζει τις συνειδήσεις με μεθοδικό τρόπο. Δεν έρχεται από το μέλλον. Είναι εδώ στην πόρτα μας και τρέφεται από την κρίση, αλλά πατά πάνω στην αδιαφορία όλων μας. Η σιωπή είναι συνενοχή. Εξάλλου:
«Αυτοί που ευθύνονται για το ότι ο πόλεμος με το φασισμό είναι τόσο μακροχρόνιος, είναι αυτοί που κατά καιρούς του πρόσφεραν ειρήνη»
Αντιφασίστες Ηρακλείου Κρήτης , Ιούλης 2012
